Nunha primeira impresión parece que as cores azulgrana da vestimenta do noso equipo de fútbol poderían deberse a unha certa preferencia por parte dos siareiros da parroquia de Esteiro polo equipo catalán.
Se ben é certo que hai un numeroso grupo de xente que alenta polo FC Barcelona. E que reunidos ao carón de Tabota no bar Local da Esteirana, disfrutan coa práctica do fútbol alegre e combinativo do que fai gala o clube barcelonés. A verdade é que a orixe das camisetas con raias verticais azuis e vermellas do equipo de fútbol de Esteiro está na outra beira do océano atlántico.
A práctica do fútbol chegaría a Esteiro a principios do século XX. Ao igual que en moitos portos da costa galega, da mán dos operarios das fábricas de conservas. En 1915 a familia vasca Legarda instalou en Esteiro unha fábrica de conserva de peixe. E foron os traballores desta nova industria os primeiros que implantaron en Esteiro a moda de xogar ao balón na praia do Artón.
Andado o tempo sería a Protección Social Esteirana, unha entidade concebida como mutualista agraria e que se convertiría en pouco tempo no auténtico motor da parroquia, a asociación que creou o equipo de fútbol de Esteiro.
No albor da segunda república española foron os veciños emigrados en Bos Aires os que enviaron a Galiza unha equipación completa coa que ía xogar o equipo de fútbol de Esteiro. Tratábase da equipación azul e vermella coa que xogaba o clube atlético San Lorenzo de Almagro, fundado a primeiros do século nun barrio de Bos Aires.
O barrio bonaerense de Boedo era coñecido por ser unha terra políticamente incorrecta na que vivían moitos anarquistas, entre os que había varios esteiráns. Neste barrio humilde de Bos Aires, o crego Lorenzo Mazza conseguíralles en 1908 a un grupo de rapaces os terreos que precisaban para xogar ao fútbol. Así naceu o clube San Lorenzo de Almagro.
Parece ser que foi deste xeito como os mozos de Esteiro empezaron a lucir as cores azulgrana por toda a ría e por moitos outros portos de Galiza. Este feito foime confirmado dos dous grandes afeccionados ao fútbol. Polo señor Vidal da Ribeira de Creo, con quen compartín admiración polo Celta. E por Juanito Romaní, cando por fin voltou a Esteiro logo do seu truculento exilio americano de máis de corenta anos. Asegún me transmitiu tamén o señor Torea de Uhía, e mesmo aparece publicado no libro de Manuel Torres Fernández sobre o fútbol en Esteiro, a sociedade Esteirana formaría tamén un equipo de rapaces que competiría co nome de Infantíl Esteirana e luciría unhas camisetas feitas coas teas dos sacos de fariña do economato existente no seo da Protección Social Esteirana.
Moi probablemente sería este recordo dos tempos pasados. A lembranza dunha "sociedade" Esteirana moi presente na memoria prohibida dos esteiráns. O que animaría no tardofranquismo aos daquela directivos do clube para federar un equipo co nome de Esteirana. E que xogase ao fútbol vestindo unha camiseta con raias verticais azuis e vermellas.
Se ben é certo que hai un numeroso grupo de xente que alenta polo FC Barcelona. E que reunidos ao carón de Tabota no bar Local da Esteirana, disfrutan coa práctica do fútbol alegre e combinativo do que fai gala o clube barcelonés. A verdade é que a orixe das camisetas con raias verticais azuis e vermellas do equipo de fútbol de Esteiro está na outra beira do océano atlántico.
A práctica do fútbol chegaría a Esteiro a principios do século XX. Ao igual que en moitos portos da costa galega, da mán dos operarios das fábricas de conservas. En 1915 a familia vasca Legarda instalou en Esteiro unha fábrica de conserva de peixe. E foron os traballores desta nova industria os primeiros que implantaron en Esteiro a moda de xogar ao balón na praia do Artón.
Andado o tempo sería a Protección Social Esteirana, unha entidade concebida como mutualista agraria e que se convertiría en pouco tempo no auténtico motor da parroquia, a asociación que creou o equipo de fútbol de Esteiro.
No albor da segunda república española foron os veciños emigrados en Bos Aires os que enviaron a Galiza unha equipación completa coa que ía xogar o equipo de fútbol de Esteiro. Tratábase da equipación azul e vermella coa que xogaba o clube atlético San Lorenzo de Almagro, fundado a primeiros do século nun barrio de Bos Aires.
O barrio bonaerense de Boedo era coñecido por ser unha terra políticamente incorrecta na que vivían moitos anarquistas, entre os que había varios esteiráns. Neste barrio humilde de Bos Aires, o crego Lorenzo Mazza conseguíralles en 1908 a un grupo de rapaces os terreos que precisaban para xogar ao fútbol. Así naceu o clube San Lorenzo de Almagro.
Parece ser que foi deste xeito como os mozos de Esteiro empezaron a lucir as cores azulgrana por toda a ría e por moitos outros portos de Galiza. Este feito foime confirmado dos dous grandes afeccionados ao fútbol. Polo señor Vidal da Ribeira de Creo, con quen compartín admiración polo Celta. E por Juanito Romaní, cando por fin voltou a Esteiro logo do seu truculento exilio americano de máis de corenta anos. Asegún me transmitiu tamén o señor Torea de Uhía, e mesmo aparece publicado no libro de Manuel Torres Fernández sobre o fútbol en Esteiro, a sociedade Esteirana formaría tamén un equipo de rapaces que competiría co nome de Infantíl Esteirana e luciría unhas camisetas feitas coas teas dos sacos de fariña do economato existente no seo da Protección Social Esteirana.
Moi probablemente sería este recordo dos tempos pasados. A lembranza dunha "sociedade" Esteirana moi presente na memoria prohibida dos esteiráns. O que animaría no tardofranquismo aos daquela directivos do clube para federar un equipo co nome de Esteirana. E que xogase ao fútbol vestindo unha camiseta con raias verticais azuis e vermellas.
Estas notas solo son algúns dos moitos alicerces do futbol en Esteiro. No que como poidemos comprobar tivo moita influencia o fútbol arxentino. E non solo na creación da Sociedade Deportiva Esteirana. Mesmo no campionato de fútbol local da parroquia, o equipo do lugar do Maio adoptaría o nome de Ciclóns. Moi probablemente nun recordo tamén do clube arxentino San Lorenzo de Almagro, que tanta inlfuencia tivera no fútbol esteirán.
E ben sabido que o clube San Lorenzo de Almagro coñécese popularmente polo ciclón.
“Señores...yo soy de un barrio....barrio....de corazón... señores...yo soy de BOEDO....y soy hincha del CICLON..."
No hay comentarios:
Publicar un comentario